Mijn Boekenweekboek van dit jaar. Een dikke zeven krijgt het van mij. Dat het geen acht of hoger
is, heeft te maken met mijn hoge verwachtingen. Het stond in de Dikke Steinz
als aanrader als je ‘Ritulen’ een goed boek vindt. Ik snap de link die gelegd
wordt een beetje, hoewel ik eerder de link leg met ‘Het volgende verhaal’ van
Nooteboom. In de Dikke Steinz staat overigens niet dat het net zo goed is als ‘Rituelen’.
Maar dat verwacht ik dan toch een beetje, en dat is het -voor mij-
niet. Geeft niet, een dikke zeven betekent dat ik lekker gelezen heb.
Hoge verwachtingen dus, en nog een klein puntje: Als je uitgebreid
voorbereidingen treft om later te kunnen vertrekken, is dat volgens mij niet
halsoverkop vertrekken. Ook niet als het moment niet vantevoren vaststaat en er
min of meer van het ene op het andere moment besloten wordt om nu (de volgende
ochtend) echt te vertrekken. Het boek begint met het plan om ‘halsoverkop’
vertrekken en de ik-figuur vind ook dat hij dat doet. ‘Plan’ en ‘halsoverkop’
passen niet bij elkaar, en daar heb ik dan het hele boek een beetje last van.
Goed, genoeg over waarom het geen 8 of hoger is. Het is
verder een heerlijk boek. Lekker droog geschreven, qua taal en qua humor. Met
af en toe uitstapjes naar iets bloemrijkere taal, precies op het juiste moment
toegepast. Hij gebruikt het om het leven te beschrijven waarin hij na het
verdwijnen uit zijn eigen leven en wat omzwervingen terecht is gekomen. Het
klinkt allemaal heel idyllisch en net als je dat hebt gedacht, ontkent de
ik-figuur het. Terug naar de droge taal, en nog eens goed nadenken.
En dat is het tweede wat ik fijn vind aan het boek. Het zet
je aan het denken: over je wensen, over je leven, over wat je nodig hebt, over
relaties. Het maakt dat ik zijn andere boeken ook wil lezen. Toch geen slechte
tip van de Dikke Steinz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten