Het idee dat schoonheid net zo'n last is als lelijkheid is niet heel verrassend, en vriendschap tussen gijzelnemer en gegijzelde is ook een cliché dat hier makkelijk wordt ingevuld. Maar doordat het allemaal wel mee blijkt te vallen met de ellende die Isabelle heeft ondervonden van haar schoonheid en het dus vooral leugens zijn, krijgt het toch weer een twist.
Het idee van het vastleggen van verval heeft ook wel iets. Tijdens het lezen was ik iig wel benieuwd naar de schilderijen.
En dan is er ook nog de zielige schoolmeester. Bernard Buffon. Isabelle heeft hem ooit gered van een situatie waarin hij terecht was gekomen omdat hij lelijk was. Nu redt hij haar van een situatie waarin ze terecht is gekomen omdat ze mooi is. Maar ze had zichzelf ook kunnen redden, als hij het niet had verpest voor haar (Jeanne geloofde Isabelles zielige verhalen tot ze de waarheid hoorde van Bernard.) Als Isabelle eenmaal dichtbij is voor Bernard verliest hij zijn interesse en focust zich op de verdwenen Jeanne.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten