Choreografie van protuberans

Denkend aan het licht
zie ik gril’ge tongen zonmaterie
likkend langs onzichtbare
veldlijnen gaan
magnetisch
in de corona van de zon;
choreografie van protuberans.

Dit onderschrift lezend moest ik denken aan de rivieren van Marsman. Poëzie is overal.

Illustratie met onderschrift uit:
Reis door het heelal - De zon, Time-life books, 1990.

Ik, robot van Isaac Asimov (inclusief De robot van de Machine is de mens van Giphart en Asibot)

Eindelijk las ik Ik, robot uit. Het is zeker interessant om na te denken over de rol van robots in de maatschappij. En ik vind het dan nog interessanter om te zien hoe men daar in de jaren vijftig over dacht, of in ieder geval hoe Isaac Asimov dat heeft weergegeven.

Ik vind de drie wetten der robotica goed gevonden. Interessant is dan ook de zoektocht naar de werking, eventuele gaten en onbedoelde neveneffecten. Maar dat is vervolgens ook hoe de verhalen op mij overkomen: als raadsels, van die opdrachten die je wel eens krijgt aan het begin van een cursus of zo. De personages gaan voor mij niet leven. Dat vind ik jammer. En nergens taal die me raakt.

Het verhaal van Giphart en Asibot vind ik moeilijk te volgen. Dat moet ik nog maar eens lezen als ik niet min of meer murw ben van de raadseltjes. Het is een intrigerend gegeven dat het met een robot geschreven is.