De Val

Ik leg Lise in de poppenbuggy en kijk naar Olivier. Ik loop naar hem toe en klem mijn armen om zijn mollige lijfje. Hij is kleiner dan ik maar toch best groot merk ik. Ik kan hem wel optillen. Hij is zwaarder dan Lise én dan ik dacht. Ik begin te lopen. Ik kan recht vooruit kijken en zien waar ik naartoe ga. Maar als ik mijn hoofd buig zie ik niet mijn schuifelende voeten. Ik zie alleen maar Oliviers blonde hoofd. Dit isIk struikel, we vallen. Allebei op zijn hoofd. Best hard.

Het had veel groter kunnen zijn. Dat er van onder zijn blonde haren lobbig een halo donkerrood over het hoekige patroon van de klinkers kroop, en dat hij dat donkerrood dan weer deels overdekte met een licht-geelroze substantie. Dat hij niet hartverscheurend huilde, maar dat hij op slag roerloos sliep, zijn gezichtje en haren verstild in één kleur.

Tulpenpassie

Zegt u eens meneer, had men de blozende jonker nog zaterdag, in onze overvolle salon, gevraagd, waar komt u nou precies vandaan? Hij had ons ijverig aangekeken: van een landgoed achter de zee waar felbloeiende velden zich in de maand april tot aan de horizon uitstrekken. En hoe zit dat met die razernij van u, die bloemen? Hij vertelde ons dat de bodem daar uit zand en oude klei bestaat en dat de waterstand zeer hoog wordt gehouden, wat makkelijk zat is omdat het hele land wordt doorkruist met sloten en kanalen die allemaal, tot de kleinste toe, door sluizen en gemalen worden beheerst. Kijk, ik zal het voor u tekenen, het water zit hier, vlak onder de bol en dat is waardoor we die vóór de eigenlijke tijd in bloei kunnen trekken en vervolgens...

uit: de Virtuoos van Margriet de Moor

Verveling

" - lieden zonder opvoeding die nooit de kunst van het nietsdoen geleerd hebben en het stijlgevoel missen om zich op vorstelijke wijze te vervelen."

Wat houd ik toch van boeken.

Uit: Schandaal in Damascus - en andere vrijmoedige liefdesverhalen uit 1001-nacht van Paul Rodenko