Een stuk van mijn Hart van Germaine Groenier

Ik houd eigenlijk niet van dit soort boeken: 'brieven aan mijn dochters' waarin mama haar jeugd beschrijft aan haar dochters, 'dit was zo fijn', 'dat was zo verschrikkelijk'. Ik vraag me altijd af waarom dat een boek moet worden. Houd het lekker bij echte mooie brieven, bedoeld voor de geadresseerden en niemand anders.

Dit boek was me aangeraden en het leest lekker weg, dus daarom was ik eigenlijk al halverwege toen ik me afvroeg of ik het wel uit wilde lezen, want och och wat een verhaal: kinderen worden weggerukt uit een heerlijk leven, en de nieuwe papa is een tiran. Ik ben blij dat ik het uitgelezen heb, omdat het wat laat zien van:
- de Nederlandse literaire wereld tussen vijfenveertig en de jaren zeventig en
- de oorlog zonder over de oorlog te gaan.
Bovendien is het, hoewel heel duidelijk wordt dat de tirannie van nieuwe vader Van Vriesland verschrikkelijk is en verschrikkelijke invloed heeft, niet een aanklacht tegen hem. Zijn goede kanten en momenten worden net zo goed beschreven. En het is mooi geschreven.