De laatste liefde van mijn moeder van Dimitri Verhulst

Fijn boek. En een open einde op een manier waar ik wel van houd: over het vervolg was al aangekondigd dat het niet meer lang zal duren en dat de precieze gang van zaken er ook niet toe doet.
Dit is wat cryptisch, maar voor degenen die het boek nog willen lezen, laat ik het hier even bij. "De laatste liefde van mijn moeder" is een heel vermakelijk boek. Een paar flauwe grappen te veel voor mij (ondanks de truc van het benoemen dat het flauwe grappen zijn), een paar te flauwe wendinkjes, maar daar lees je makkelijk overheen en het hele boek leest lekker weg en raakt voldoende diepte. Een paar anachronismen nog wel, denk ik tenminste, maar dat mag de pret niet drukken, sterker nog: waren weer goed voor wat denkwerk. (En nadenken is toch het leukste wat er is, aldus mijn oude natuurkundeleraar.)

De taal is duidelijk Vlaams.

Problematiek van samengesteld gezin in de tijd dat dat nog ongebruikelijk was, alcoholmisbruik in eenvoudig Vlaams milieu.

Vlaamse woorden:

Zerp = Scherp, zuur.