Intrigerend boek waar je niet vrolijk van wordt. Qua taal vind ik het niet altijd lekker lezen, daar moet het het niet van hebben voor mij. Er is genoeg anders. Wat het zegt over taal is wel intrigerend en graag zou ik alle regels van Nieuwspraak en gewoon het hele woordenboek kennen.
Thema is onmiskenbaar de totalitaire staat waar je nergens veilg bent, zelfs niet in je hoofd. Vertoont de huidige maatschappij nou trekjes van het Oceanië uit het boek? Ik denk dat het een groot verschil is dat er niet één organisatie met één doel achter zit in de huidige maatschappij. Je wordt overal in de gaten gehouden, maar vooral door verschillende commerciële instellingen. Maar misschien is dat naïef en komt al die info ook bij één overheidsinstantie. Dat is dan toch ook een verschil want in Oceanië weet iedereen dat hij bekeken wordt. Ik zie het boek ook meer als een aanklacht tegen ‘andere regimes’ dan een waarschuwing voor waar we naartoe zouden gaan. Maar dat is misschien meer geredeneerd vanuit 2014 dan vanuit 1948.
Opmerkelijk dat familierelaties ondermijnd worden. Ik heb me nooit zo gerealiseerd dat dat sterke krachten zijn die je als totalitaire staat kunt gebruiken (de dreiging dat familieleden bij een evt. straf betrokken worden, werkt zeer preventief) of kunt ondermijnen zodat het niet tegen je ingezet kan worden. Hier gebeurt het laatste. En tegelijkertijd, zoals ook al in het boek zelf geconstateerd wordt, wordt de grote leider aangeduid met ‘broer’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten