vrijdag 16 mei 2014

Vertraging van Tim Krabbé

Lekker wegleesverhaal. Niet echt spannend, maar dat hoeft ook niet. Je wil niet echt weten hoe het afloopt, want dat kan toch nooit veel goeds zijn op een geloofwaardige manier, maar net als Jacques vind je het wel oké dat het nog even niet ophoudt. Prima zinnen. Redelijk geloofwaardig voor mij, hoewel ik wel een paar keer dacht: in het echte leven zou Jacques nu weggegaan zijn.



Belangrijkste thema dat ik eruit haal: keuzes. Jacques kiest ervoor om haar op te zoeken en met haar mee te gaan. Vervolgens kiest hij niet echt meer, of eigenlijk kiest hij ervoor om niets aan de situatie te veranderen, om te volgen. En dat terwijl hij er wel degelijk regelmatig over nadenkt om andere keuzes te maken en dat ook lijkt te willen. Hij doet niets, deels uit onzekerheid over wat hij wil, deels uit een soort lethargie. Geen keuze maken, niets doen is ook een keuze of heeft iig consequenties net als een keuze.

Jacques is lang geleden bedrogen door Moniek, maar zij bedroog daarmee ook deels haarzelf. Ze had voor hem kunnen kiezen en heeft daar ook over getwijfeld. Jacques heeft dat nooit geweten. Hij heeft alleen maar de boodschap gekregen dat de verliefdheid van Moniek een grap was. Toen ze weer bij elkaar waren, was dat niet een keuze uit liefde. Moniek doet alsof ze een liefdesrelatie hebben en hij doet eraan mee. Hij blijft twijfelen of ze oprecht is en Moniek voedt die twijfel ook. Maar uiteindelijk schiet ze zichzelf dood als hij bij haar wegwil, ze had ook hem dood kunnen schieten.
Zelf bedriegt Jacques Sonja. Zij denkt waarschijnlijk dat hij helemaal niet (meer) van haar houdt. Hij zegt en denkt wat anders, maar handelt daar niet naar, hoewel hij zich dat wel voorneemt. En als hij dan eindelijk handelt, blijtk het op basis van een verkeerde interpretatie en geeft hij op. Ook al weet ik als lezer meer dan Sonja, ook mij overtuigt hij niet.

Moniek doet veel slechte dingen die Jacques tegenstaan. Toch blijft hij.

"Bij haar eerste poging om hem op te zeten klapte MOnieks paraplu om tot een hulpeloze zwarte tulp."

“Toen was het gemakkelijk om verliefd te zijn, wat nog niet gevormd is past altijd. Nu hebben we een leven, nu past niet alles meer. Als we nu verliefd zijn, dan is het iets waard.”

"En hier: de mensen die hen nu zagen zouden vertellen wat ze zagen - als hij zich op zijn hoofd krade zouden ze zeggen: hij krabde zich op zijn hoofd. Hun onzichtbaarheid was in het omgekeerde veranderd; het was alsof heel Australië door de ogen van de drinkers al meekeek."

"`Of ze leuk is, of ik haar mag, het doet er niet toe. Ik heb haar dertig jaar geleden die ene dag meegemaakt, en toen ik in Sydney de kans kreeg om trouw te zijn aan die dag, aan de Jacques die ik door haar ben geworden, heb ik dat gedaan. Ik had geen keus, als een kind dat met zijn ouders mee moet, als een spook dat moet spoken in het huis dat hem is toegewezen.'"

Geen opmerkingen:

Een reactie posten