woensdag 2 april 2014

PENOBSCOT van Cees Nooteboom uit 'Licht overal'

PENOBSCOT

Grijs, in elke vorm van herinnering,
de zeilboot, de driftige zeiler,
het admiraalshuis, kleur van vanille,
tomaten die moeten worden ingemaakt,
mint julep, leven in een nooit
van fragmenten.

Storm, de buurman een dichter,
zeeman zonder zee maar met nautische rijmen,
oud land met Franse namen, de bomen gebogen
in noordelijk weten, herinnering, indianen,
pelsjagers, woorden geborgen
uit antieke bordelen.

Oud zijn is dodelijk. Nu opnieuw:
de herfst die aan sneeuw voorafgaat,
het schilderij zonder kleuren,
het gedicht zonder rijm, dat gouden ei
dat in de gans verdwijnt zonder spoor
na te laten,

aria van ijs en van hagel,
uitspansel van uiterste kou,
verhalen bedacht en verworpen,
waarin de zeiler verdrinkt
in een herinnerde winter
en bestaat als gedicht,

maar de laatste gedachte is aan de
gene, de vrouw die verdween
en om wie alles ging, zeiler, baai
en dichter. De lucht om dat alles
is het hoogste verzinsel, een leven
dat bestaat nu het nooit meer


bestaat.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten