zaterdag 3 augustus 2013

Ik omhels je met duizend armen - Ronald Giphart

Beter dan ik verwacht had. Haha, een schrijver die zo veel over seks schrift en zo populair doet, kan natuurlijk niets zijn. Maar ik vond het leuk en pakkend om te lezen. Hij vermaakt me met zijn taalgebruik. Het (taalgebruik) komt slim maar niet ingewikkeld over, of alledaags maar toch bijzonder en spits/scherp. Zoiets. Een beetje: 'kijk zo leuk kan taal zijn.', en dan zonder daar vervelend bij te zijn.



Het La-palma-decor en bijbehorende verhaallijn en flash-backs lezen makkelijk weg als verhaaltje maar gaan soms ook wel iets dieper. De verhaallijn over zijn zieke en stervende moeder leest op een andere manier ook makkelijk weg. Soms misschien wat te. Fijn hoor, dat jullie er met z'n allen zo goed mee om konden gaan. Het klinkt ondanks dat er wel degelijk ellende beschreven wordt, toch wel allemaal rozengeur en manenschijn. Het lukt wel erg goed om er het beste van te maken. Vind ik dan ergens ook wel heel aandoenlijk, dat hij daar blijkbaar niet te stoer voor is. Terwijl ik hem eigenlijk al langer niet meer stoer vind, maar gewoon wel cool. Tenminste wat hij neerzet in de media.

Doet wel knap eigenlijk: dat ik hier nu z'n positief verhaaltje zit te schrijven en dus zo'n gevoel heb, terwijl het toch best beroerd eindigt. Niet dat het een typisch echte-vrienden-groepje (inclusief zijn zwangere vriendin) was dat hij beschreef en waar niets meer van overblijft, maar toch. Hoopgevend is dat hij Samarinde spaart bij zijn wraakactie.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten