Het lijkt me net iets te veel op een verhaal voor kinderen. De titel is wel intrigerend, m.n. de uitbreiding in het verhaal: "De beste manier om iets te vangen is met woorden". En de zoektocht van de jongen (Sami) is aansprekend. "Maar je hoeft de vogel niet te vangen! Het is voldoende als je hem goed bekijkt, zelfs van ver. Dan kun je hem heel precies beschrijven. En als jij hem als eerste een naam geeft, dan zal het jóúw vogel zijn." (nadat de jongen eerst geprobeerd heeft als een kat een vogel te vangen).
Voor als hij een onbekende plant vindt, heeft hij al een naam: faren-fan-Sami.
En gewoon mooi, helemaal aan het begin van het verhaal: "Bij hen thuis hielden ze niet van gepraat. Ze hielden van elkaar. Dat is het belangrijkste." Niks mis met praten, vind ik, maar toch een mooi stukje.
Of leuk: "[De dokter] stelde Sami veel vragen, maar Sami antwoordde niet omdat hij naar de stropdas van de dokter keek. Als je er nou eens hard aan trok, zou dat pijn doen?"
Het verhaal laat een kinderlijke naïviteit en geestdrift zien, en stipt wat wonderlijke aspecten van taal aan. "Sami wist niet wat Marokkaans, Frans, stadstaal of plattelandstaal was." ... "Het jongetje begreep uiteindelijk dat hij in plaats van woorden uit te vinden, beter al bestaande woorden kon gebruiken omdat je daar vroeg of laat toch bij terugkwam."
Het is een verhaal uit Belofte aan de wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten