Oesters van Nam Kee van Kees van Beijnum

Ik heb stukken van de film gezien voor ik het boek las. Voor mij slaat dat het boek dood. Ik zie steeds die beelden voor me, weg is mijn eigen beeldvorming. Bij de stukken over Frankrijk/de pony konden mijn gedachten wel lekker los, want daarover heb ik niets gezien.
Ik vond het geen briljant boek, maar dat kan dus ook komen doordat ik de filmbeelden niet uit mijn hoofd kreeg. Ik voelde wel sympathie voor Berry, had continu het idee dat het allemaal wel meeviel wat hij deed, terwijl dat natuurlijk niet zo is. Slechte vrienden hebben, of een slechte vriend zijn?
Mooi thema vind ik de perceptie van de waarheid. Berry heeft duidelijk een ander beeld van zijn vader dan dat zijn oudere broer heeft. Omdat zijn vader dood is, is het in ieder geval niet meer met hem te bespreken.