vrijdag 22 maart 2013

Dorst van Esther Gerritsen

Fijn boek met leuke conversaties. Vreemde hoofdpersonen wel. Elisabeth lijkt een beetje autistisch, die suggestie wordt al vrij snel in het boek gegeven en dan zie je er ook allerlei aanwijzingen voor. Ik vind overigens het negatieve oordeel over Elisabeth die op straat aan haar dochter vertelt dat ze doodgaat, onbegrijpelijk. Alsof er een goed moment voor is, alsof er een goede manier voor is. Alsof je het zelf niet moeilijk hebt op zo'n moment -het is niet dat je zoiets kunt oefenen of leert op school of zo. Bovendien hebben moeder en dochter nou eenmaal geen normale relatie.
In een recensie las ik dat Miriam de enige normale persoon in het boek is. Dat vind ik niet. Zij is een van de mensen die Elisabeth zo hard veroordeelt. Het lijkt mij een beetje zo'n zelfgebreid type, maar goed. Ik denk dat Martin (Elisabeths baas) de enige normale is.

Dat je als moeder niet blij bent met je kind, het ongemakkelijk vindt dat ze er is (het beeld van een conversatie voeren bij de kapper terwijl de volgende klant binnen gehoorafstand zit), dat je je stoort aan alles wat ze beschadigt, is natuurlijk vreemd. Toch heeft Elisabeth goede bedoelingen, die niet worden herkend, waarbij ze ook niet geholpen wordt. Behalve dan dat het niet zo'n rare oplossing was dat Coco niet bij haar bleef wonen.
Dat je als dochter met zo'n moeder en een altijd werkende en in je vroege jeugd drinkende vader niet helemaal normaal wordt, snap ik ook wel. Ik vind het aandoenlijk hoe ze toch probeert er voor haar moeder te zijn en een band op te zoeken. Ik zou niet weten hoe je het anders moet doen. Veel eten, drank en seksuele uitspattingen zijn een keerzijde. Hoewel er op het eerste gezicht wat mij betreft niet zo veel mis is met die seksuele uitspattingen, ze lijkt niemand kwaad te doen, behalve zichzelf en dat is er wel mis mee.
Ze stelt zich heel afhankelijk op van Hans en wil hem graag tevreden houden, is daar bewust mee bezig. Als je ouders vroeger niet echt van je hielden of dat niet lieten zien, logisch gedrag.

Het opsluiten is een flink thema. Is het toeval dat Elisabeth Coco weer opsluit als de kapper komt? Ze weet niet dat de kapper komt, maar toch.

Ik hoorde Esther Gerritsen in een interview zeggen dat ze eigenlijk wilde beginnen met de dood van Elisabeth. 'Ik ben zojuist dood gegaan.'  En dat dan in de hemel alle spullen weer heel zijn.

Een paar opmerkelijke quotes en niet-quotes:

de vis en het viswijf  (en de hond)

" '... maar zelf herken je je dus niet in het beeld van een autist?' ...
'Ik kan me heel goed in een ander verplaatsen.'
'Dat denk je?'
'Dat denk jij toch ook?'

"Ze bestelt brood met warm vlees en pindasaus. Alles is water. Ze proeft het en ze snapt het. Natuurlijk. WE moeten de smaak erbij verzinnen, dat moeten we zelf doen."

Praten in aaba-schema's. "Jij, jij, jij ben mijn lief, jij."

Geen opmerkingen:

Een reactie posten