De verrekijker van Kees van Kooten

Een lekker boekie. Ik vind het leuk wat hij met taal en fantasie doet, en hoe hij een inkijkje in zijn leven geeft. Al weet je niet zeker of daar ook niet fantasie bij zit, een sausje overheen zit. Het maakt hoe dan ook een oprechte indruk. Het is niet groots of meeslepend, het kabbelt een beetje voort, met af en toe een min of meer overbodig actueel grapje alsof hij wil bewijzen dat het allemaal heel spontaan is. Maar Van Kooten kan dat goed, en het heeft ook iets schattigs.
En het is heerlijk om even een beetje meegevoerd te worden in zijn liefde voor bepaalde boeken, voor lezen, en voor schrijvers.

Van Kooten neemt ons mee in zijn zoektocht naar het verhaal achter de verrekijker van zijn vader. Het lijkt erop dat zijn vader die onrechtmatig gevorderd en gehouden heeft. Maar dat zou zijn vader nooit doen, toch? Het is de rode draad waar allerlei andere verhaaltjes aan vastzitten: fantasietjes over hoe het gegaan zou kunnen zijn, wat mooie verklaringen zouden zijn, over zijn diensttijd, hoe zijn vader met de oorlog omging toen die al lang was afgelopen, over zijn jeugd, over lezen en schrijvers, over ouder worden en vergeten, en de andere rode draad: opruimen.